වංචාව, දූෂණය නැති කරන ක්‍රමය

දූෂණය, නාස්තිය, හොරකම් වගේ දේවල් ලංකාවේ දේශපාලනයේ ප්‍රමුඛ මාතෘකා. ලංකාව අද තියෙන තැන තියෙන්නේ ඇයි කියලා ඇහුවොත් ගොඩක් අය නොපැකිල දෙන පිළිතුර වන්නේ රට පාලනය කරන හා/හෝ කරපු අයගේ හොරකම් නිසා කියන එක. නිදහස ලබපු දවසේ ඉඳලා රට පාලනය කරපු අය කරලා තියන්නේ හොරකම් කරන එක. ඊට කලින්? ඊට කලින් වුනේ සුද්දා අපේ දේවල් හොරකම් කරගෙන ගිය එක. ආණ්ඩු කරපු උදවිය දිගින් දිගටම හොරකම් නොකළානම් අද ලංකාව ඇමරිකාවත් පහු කරලා!

මහින්දලාගේ හොරකම් ඇති වෙලා යහපාලනේ ගෙනාවා. යහපාලනේ ගෙනාවේ හොරු අල්ලන්න වුනත් හොරු යහපාලනේ ඇල්ලුවා. ඊට පස්සේ යහපාලනේ එලෝලා ලී ක්වාන් යූ කෙනෙක් ගෙනාවා. දැන් සීනි, පොල්තෙල් වල ඉඳන් හොරකම්. ඊළඟට ගේන්නේ කාවද?

ආණ්ඩුව හොරකම් කරනවා කියන කතාව ලංකාවේ හැම දේශපාලන පක්ෂයක් විසින්ම කියන කතාවක්. හැබැයි විපක්ෂයේ ඉන්න කොට. හැමදාම විපක්ෂයේ ඉන්න ජවිපෙ වගේ පක්ෂ ඔය කතාව හැමදාම කියනවා. ආණ්ඩුව හොරකම් කරන එකට විසඳුම මොකක්ද? ආණ්ඩුව මාරු කරලා අලුත් ආණ්ඩුවක් ගේන එක. ඒ අලුත් ආණ්ඩුවත් හොරකම් කළොත්? ආපහු පරණ එක ගේනවා. 

මෙතෙක් බලයේ නොහිටි කට්ටියකට බලය දුන්නොත් ඔය හොරකම් නවතියිද? මිනිස්සුනම් එහෙම හිතන පාටක් නැහැ. මෙතැනදී මිනිස්සු නිවැරදියි. මෙතෙක් බලයේ නොහිටි කට්ටියකට බලය දුන්නා කියලා හොරකම් නවතින්න විදිහක් තියෙනවද? කලින් බලයේ හිටපු අයගෙයි මෙතෙක් බලයේ නොහිටි අයගෙයි වෙනස මොකක්ද?

ප්‍රශ්නය ආණ්ඩුව කරන අය හොරකම් කරන්නේ ඇයි කියන එක නෙමෙයි. ආණ්ඩුව කරන අය හොරකම් නොකරන්න හේතුවක් තියෙනවද කියන එකයි. රජයට ඒකාධිකාරයක් හදලා දෙනවා කියන්නේම රජය කියන ඒකකයට සම්බන්ධ වෙලා ඉන්න පිරිසට හොරකම් කරන්න අවස්ථාවක් හදලා දෙනවා කියන එකම තමයි.

ඓතිහාසික භෞතිකවාදය අනුව සමාජ පරිණාමය අවසන් වෙන්නේ කොමියුනිස්ට් සමාජයක් හැදිලා. ඔය කොමියුනිස්ට් සමාජයේ රජයක් කියා එකක් නැහැ. හැබැයි රජය සම්පූර්ණයෙන් අහෝසි වෙලා කොමියුනිස්ට් සමාජයක් හැදෙන්නනම් ඊට කලින් සමාජවාදයක් හැදෙන්න ඕනෑ.

සමාජවාදය කියා කියන්නේ තනිකරම කොමියුනිස්ට් සමාජයක අනික් පැත්ත. හැම දෙයක්ම පාලනය කරන්නේ රජය විසින්. හැබැයි ඔය විදිහට හැදුනු කිසිම සමාජවාදයක් තවම රජයක් නැති කොමියුනිස්ට් ක්‍රමයකින් අවසන් වෙලා නැහැ. සමාජවාද යටතේ රජයයන් එන්න එන්නම ශක්තිමත් වෙන එක විතරයි වෙලා තියෙන්නේ. 

නිදහස ලබන්නත් කලින් ඉඳලා පුළුවන් තරම් සමාජවාදී මාර්ගයේ ගිය ලංකාව සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩුව කාලයේ එහි උච්චතම අවස්ථාවට පැමිණුනා. එහි ප්‍රතිඵලයක් විදිහට ජේආර්ට බලය ලැබුණා. ජේආර් නිල වශයෙන්ම, ව්‍යවස්ථාවෙන්ම ලංකාව සමාජවාදී ජනරජයක් බවට කළා. ව්‍යවස්ථාවේ පළමු වගන්තියෙන්ම කියන්නේ ලංකාව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජවාදී ජනරජයක් බවයි. ජේආර්ගේ ව්‍යවස්ථාව සම්මත වූ දවසේ පටන් රටේ නමත් ශ්‍රී ලංකා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජවාදී ජනරජය.

මාක්ස්වාදීන් විශ්වාස කරන රජයක් නැති, කොමියුනිස්ට් සමාජයක් පාලනය වන්නේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මූලධර්ම අනුව. රජයකින් පාලනය වන සමාජවාදී සමාජයක් අවශ්‍ය වෙන්නේ කොමියුනිස්ට් සමාජයක් හැදෙන්න අවශ්‍ය වන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගොඩ නගන්න. චීනය, කියුබාව වගේ රටවල් කාලයක් තිස්සේම කරමින් ඉන්නේ ඔය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගොඩ නගන වැඩේ. සමාජවාදීන් විශ්වාස කරන ප්‍රජාත්නත්‍රවාදය මොන වගේ එකක්ද කියලා ඔය රටවල් දිහා බලලා තේරුම් ගන්න පුළුවන්නේ. ජේආර්ගේ ව්‍යවස්ථාවේ කියන්නෙත් ඔය විදිහේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් ගැන වෙන්න ඇති. නැත්නම් "ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජවාදී ජනරජය" කියලා සමාජවාදී කෑල්ලකුත් එකතු කරන්න අවශ්‍ය නැහැනේ.

ලංකාවේ සමාජවාදය ව්‍යවස්ථාවේ විතරක් තියෙන එකක්ද? පැහැදිලිවම නැහැ. සැකයක් තියෙන කෙනෙක් කළ යුත්තේ කොමියුනිස්ට් මූලධර්ම එකින් එක අරගෙන ලංකාව එක්ක සංසන්දනය කරන එකයි. ඔය සමාජවාදී මූලධර්ම ක්‍රියාත්මකව පවතින තුරු හොරකම, දූෂණය, වංචාව ගහට පොත්ත වගේ තමයි. හොරකම් කරන්න තිබෙන අවස්ථා අවම වන පරිදි රජය කුඩා නොකර ඔළුගෙඩි මාරු කළා කියලා කවදාවත් හොරකම් නවතින්නේ නැහැ.

පසුගාමීත්වය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ඊනියා වෑන්ගාඩ් පක්ෂ ළිං පතුල් වල ඉන්න ටික දෙනෙක් ඇර අනෙක් ගොඩක් අය සමාජවාදී මුලාවේ නැහැ. ඒ නිසා, මිනිස්සු ආණ්ඩුවේ හොරකම්, දූෂණ ගැන කතා කළත්, ඒවාට සංවේදී වුනත්, හොරකම්, දූෂණ වගේම මාධ්‍ය මර්දනය, භීෂණය වගේ දේවල් සෘජුවම සංස්ථාපනය කරන ක්‍රමයකට සහයෝගය දෙන්න තරම් මුලාවක නැහැ. ඉඟුරු දීලා මිරිස් අරගෙන කටදැවිලි හදාගත්තත් මිරිස් කඳු වල ගිලිලා සිය දිවි හානි කරගන්නේ නැහැ.