ගීත තුනක්...

පසුගිය සතියක හෝ දෙකක කාලය තුළ ගීත තුනක් සමාජ ජාල ඇතුළත කතාබහට ලක්විය. මේ අවස්ථා තුනෙහි කිසියම් සමානත්වයක් තිබේ. ඒ, මේ අවස්ථා තුනෙහිදීම සාමාන්‍ය සම්ප්‍රදාය බිඳීමය.

පළමුවැන්න වූයේ භාෂි මධුභාෂිණී නැවත ගැයූ හන්තාන ප්‍රේමයේ සුවඳ පිළිබඳ ගීයයි. මෙය ඉදිරිපත් කළේ ටැලන්ට් ෂෝ එකක් වෙනුවෙනි. ප්‍රශ්නය මතු වුනේ බුද්ධිමය දේපල ප්‍රශ්නයක් වැනි නීති කරුණක් අරභයා නොවේ. ඇගේ ගායනා ආර සම්බන්ධවය. මටනම් පෞද්ගලිකව හැඟුණේ මේ පදපෙලට ඇගේ ශෛලිය එතරම් නොගැලපෙන බවයි. පවනේ ආ, සීතල පොළොවම වැනි ගීයකටනම් නන්දා මාලිනී ගැයූ ආරට වඩා මේ ආර ගැලපෙන්නට ඉඩ තිබේ.

මගේ අදහස පෞද්ගලික අදහසකි. එක් එක් පුද්ගලයාගේ රස වින්දනය වෙනස්ය. එය උසස් හෝ පහත් ලෙස ශ්‍රේණිගත කිරීම කළ හැක්කේ යම් සම්ප්‍රදායක් තුළ පමණක් බව මගේ අදහසයි. මට අනුව, ගීයකින් හෝ වෙනත් කලා නිර්මාණයකින් බොහෝ දෙනෙකු සතුටු වනවානම් එය නරක නිර්මාණයක් නොවේ.

ටැලන්ට් ෂෝ එකකට භාෂි මධුභාෂිණි ඇයට අවශ්‍ය, වෙනස් සම්ප්‍රදායකින් ගී නිර්මාණයක් ඉදිරිපත් කිරීමෙහි කිසිම ප්‍රශ්නයක් නැත. ඇගේ රසිකයින්ට එයට කැමති වීමට හෝ අකැමති වීමට හැකියාව තිබේ. කැමැති අය ඇගේ සම්ප්‍රදාය වැළඳ ගනිද්දී, අකැමති අයගෙන් ඇයව ප්‍රතික්ෂේප වනු ඇත.

කතාබහට ලක්වූ දෙවන අවස්ථාව වූයේ නිදහස් උත්සවයේදී දෙමළ බසින් ජාතික ගීය ගැයීමයි. රටක ජාතික ගීය යනු භාෂී මධුභාෂිනී ගැයූ හන්තානේ ප්‍රේමය ගැන ලියැවුණු ගීතය වැනි තවත් එක් ගීයක් නොවේ. එහි පදමාලාව මෙන්ම සංගීතයද නිශ්චිත ලෙස ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් කර තිබේ. ඒ නිසා එය කැමති පරිදි රැප් කළ හැකි හෝ වෙනත් සම්ප්‍රදායකින් ගැයිය හැකි ගීයක් නොවේ.

වත්මන් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ සිංහල පිටපතේ හත්වන වගන්තිය අනුව, "ශ්‍රී ලංකා ජනරජයේ ජාතික ගීය "ශ්‍රී ලංකා" මාතා වන්නේය. ජාතික ගීයෙහි පදමාලාව සහ සංගීතය තුන්වන උපලේඛනයෙහි දැක්වෙන්නේය." තුන්වන උපලේඛනයෙහි මේ ගීතයේ නිවැරදි පදමාලාව සහ සංගීතය සම්පූර්ණයෙන්ම දක්වා තිබේ.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ඉංග්‍රීසි පිටපතේ මෙය සඳහන් වන්නේ මේ අයුරිනි. "The National Anthem of the Republic of Sri Lanka shall be “Sri Lanka Matha”, the words and music of which are set out in the Third Schedule." ඉංග්‍රීසි පිටපතේ අනුලේඛනයෙහි ඇති ජාතික ගීය සිංහල පිටපතෙහි ඇති ගීයමය. එය රෝමන් අකුරින් මුද්‍රණය කර තිබේ. 

කෙසේ වුවද, දෙමළ පිටපතේ ඇත්තේ මෙවැන්නකි. "இலங்கைக் குடியரசின் தேசிய கீதம் "ஸ்ரீ லங்கா தாயே" என்பதாக இருத்தல் வேண்டும்; அதன் சொற்களும் இசையமைப்பும் மூன்றாம் அட்டவனையில் தரப்பட்டவான்றாக இருத்தல் வேண்டும்." මේ වගන්තියේද, උපලේඛනයේද ඇත්තේ "ශ්‍රී ලංකා තායේ (ஸ்ரீ லங்கா தாயே)" නම් වූ වෙනස් පදමාලාවකි.  ව්‍යවස්ථාව දෙමළට පරිවර්තනය කිරීමේදී ජාතික ගීයේ පදමාලාවද දෙමළට පරිවර්තනය කර තිබේ.

මෙයින් අදහස් වන්නේ නීත්‍යානුකූලව ලංකාවට ජාතික ගී දෙකක් ඇති බව නොවේ. එය එසේනම්, පිටපත් තුනේම එය පැහැදිලිව සඳහන් කිරීම සාමාන්‍ය ක්‍රමයයි. මෙහි ඇත්තේ පිටපත් නොගැලපීම නිසා ඇති වී ඇති අවුල් සහගත තත්ත්වයකි. සිංහල හා ඉංග්‍රීසි පිටපත් අනුව ජාතික ගීය "ශ්‍රී ලංකා මාතා" වන අතර දෙමළ පිටපත අනුව එය "ශ්‍රී ලංකා තායේ" ගීයයි. යම් පණතක පිටපත් අතර මෙවැනි නොගැලපීමක් වූ විට මුල් පිටපත ලෙස සැලකිය යුත්තේ කවර පිටපතද යන්න ගැන ඇතැම් පණත් වල සඳහනක් තිබේ. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ එවැනි සඳහනක් ඇති බව මා දන්නේ නැත. එවිට, මෙය වෙනත් නීතියක් මඟින් හෝ අධිකරණයක් මඟින් අර්ථකථනය විය යුතුය. එවැන්නක් තිබේදැයි මට දැනුමක් නැත.

රජයේ නිලධාරීන් බහුතරයකට (එවකට) ද්විභාෂා (සිංහල සහ දෙමළ) දැනුමක් නොමැති වීම මේ අවුලට හේතු වූවා විය හැකිය. අළුත් ව්‍යවස්ථාවේ මෙවැනි අවුල් ඉවත් කරගැනීමට කටයුතු කළ යුතුය.

කෙසේ හෝ නිදහස් දින උත්සවයේදී, මේ ව්‍යවස්ථාව සම්මත කිරීමෙන් පසු පළමු වරට, දෙමළ බසින් ජාතික ගීය ගැයුනේය. මේ ගැනද පක්ෂ හා විපක්ෂ අදහස් පළ වී තිබේ. විපක්ෂ අදහස් වලින් බොහෝ විට කියවෙන්නේ රටකට තිබිය යුත්තේ එක් ජාතික ගීයක් බවයි. පක්ෂ අදහස් වල අරුත වන්නේ මෙමඟින් දෙමළ ජනතාවට ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය සමඟ හදවතින්ම එක් වීමට උදවුවක් ලැබෙන බවයි.

උතුරු පළාත් සභා මහ ඇමතිවරයාගේ ප්‍රදර්ශනාත්මක ප්‍රතිචාරයෙන් පෙනුණේ ඔහු මේ ක්‍රියාවෙන් සතුටු වන බවයි. ඔහු සමඟ තවත් සැලකිය යුතු දෙමළ කතාකරන ශ්‍රී ලාංකිකයින් පිරිසක් සිටින බව මගේ අදහසයි. සිංහල කතා කරන අය අතරින්ද, දේශපාලන පාක්ෂිකත්වය මත හෝ වෙනත් හේතු මත මේ ක්‍රියාව අගය කරන සැලකිය යුතු පිරිසක් සිටිති. ආර්ථික විද්‍යාව අනුව, රජයක් විසින් යමක් කරද්දී එය කළ යුත්තේ සමස්තයක් වශයෙන් රටේ ජනතාවට යහපතක් සැලසෙන පරිදිය. මෙහිදී ඇතැම් විට ඇතැම් පිරිස් වලට පාඩුවක් විය හැකිය. රජයේ තක්සේරුව අනුව, ජාතික ගීය දෙමළෙන් ගැයීම නිසා සතුටු වන පිරිස ඒ නිසා අසතුටට පත්වෙන පිරිසට වඩා වැඩිනම් නීතිය අමතක කර ආර්ථික විද්‍යා සංකල්ප අනුව බැලුවොත් මෙහි වරදක් නැත. (වාසි අවාසි යනු හැමවිටම මුදල් වලින් මනින දේ නොවේ.)

විවාදිත තුන්වන ගීතය නිදහස් උළෙලේදීම කිශානි ජයසිංහ විසින් ගැයුනු "දන්නෝ බුදුන්ගේ" ගීතයයි. ඈ මේ ගීය ඔපෙරා සම්ප්‍රදාය අනුව ගැයීම තුළ "බෞද්ධ ගීතයකට" අනිසි ලෙස සැලකීමක් සිදුවී ඇති බව ඇතැම් අය සිතන බව පෙනේ. වෙනත් අය පෙන්වා දෙන්නේ ඇගේ ගායනය ඉතා ඉහළ බව, මේ ගීතය බෞද්ධයන්ටම සින්නක්කර අයිතියක් නැති ගීයක් බව වැනි කරුණුය.

මෙයට එරෙහි වන ඇතැම් අය තමන්ගේ දේශපාලන පාක්ෂිකත්වය අනුව මෙය විවේචනය කරති. එහෙත්, මේ නිසා සැබෑවටම සිත් රිදීමක් වී ඇති පිරිස්ද ඇති බව මගේ අදහසයි. එවැන්නන්ට, සිත් රිදීමක් ඇති වන්නන්ට හේතු නොමැති බවට වෙනත් අය තර්ක කිරීම නිරර්ථක කාර්යයකි. එය දෙමළාට දෙමළ වීම නිසා ප්‍රශ්න නැති බවට දෙමළ නොවන අය ගෙන එන තර්කය වැන්නකි.

ග්‍රාමීය සිංහල බෞද්ධයින් බොහෝ දෙනෙකුට "දන්නෝ බුදුන්ගේ" බෞද්ධ ගීයකි. ඔපෙරා සම්ප්‍රදාය රස විඳින ලාංකිකයින් ඇත්නම් ඒ ඉතාම සුළු පිරිසකි. දෙමළ, මුස්ලිම් ජනවර්ග අතර වුවද එය එසේමය. කුශානිගේ ගායනය කොතරම් හොඳ වුවද, මේ ගීය සාමාන්‍යයෙන් අසන පිළිවෙලට දශක ගණනාවක් තිස්සේ ඇබ්බැහි වී සිටින බොහෝ දෙනෙකුට කුශානිගේ ගීය අඳෝනාවක් පමණි. ඔවුන් බයියන් බව කෙනකුට කියන්නට පුළුවන. මෙහි ඇති ප්‍රශ්නය පිරිසකගේ සිත් රිදවා ලබන වාසිය කුමක්ද යන්නයි.

ලාංකිකයින්ට ඔපෙරා රසවිඳීමට පුහුණු කිරීම රජයේ ප්‍රමුඛතාවයක් නොවේ. කවර අයුරකින් හෝ රජයේ ක්‍රියාවකින් පිරිසකට කණගාටුවක් හෝ අපහසුතාවයක් ඇතිවේනම්, එවැන්නක් කළ යුත්තේ එයින් ඊට වඩා යහපතක් සිදුවන්නේනම් පමණි. ලංකාවේ ඔපෙරා රස විඳින සුළුතරයක් සිටිති. නිදහස් උළෙලකදී, වෙනත් අයට අපහසුතාවයක් නොවේනම්, කවර හෝ සුළුතරයක් සතුටු කරවන දෙයක් කිරීමේ වරදක් නැත. නිදහස් උළෙලකදී ඔපෙරා ශෛලියට ගීයක් ගැයීම අවශ්‍යනම් ඒ සඳහා තෝරා ගන්නට ඕනෑ තරම් ගීත තිබේ.

ලෝකයේ හොඳම වයලීන් වාදකයෙකු වන ජෝෂුවා බෙල් 2007දී වොෂින්ටන් ඩීසීහි උමං දුම්රියපොලක සිට ඇමරිකන් ඩොලර් මිලියන 3.5ක් වටිනා සිය වයලීනයෙන් විනාඩි 45ක් තිස්සේ එතෙක් මෙතෙක් ලියැවුණු හොඳම සංගීත ඛණ්ඩ වයා උපයාගත්තේ ඩොලර් 32ක් පමණි. අඩු වශයෙන් නැවතී ඔහුට සවන් දුන්නේද කිහිප දෙනෙකු පමණි. ඊට දින දෙකකට පෙර බොස්ටන්හිදී මේ ඉදිරිපත් කිරීමම කරද්දී ප්‍රවේශපත්‍රයක් විකුනුණු සාමාන්‍ය මිල ඩොලර් සීයකි. සෑම දෙයකටම නිසි තැනක් තිබේ.

රටේ යහපත වෙනුවෙන් කළ යුතු යමක් ඇත්නම් විරුද්ධ වන පිරිස් නොතකා එය කිරීම හොඳ දෙයකි. එහෙත්, අවසාන වශයෙන් ලොකු ප්‍රයෝජනයක් නොලැබෙන දෙයකට නිකං කොකු දමා ගැනීමට යාම පිස්සු වැඩකි. බටහිර දේවල් වැළඳගත යුත්තේ ඒවායින් ප්‍රයෝජනයක් ඇති බැවින් මිස බටහිර දේවල් වීම නිසා නොවේ. හැම  කෙහෙම්මලම බටහිරකරණය කරන්නට යාමත් බටහිර විරෝධය මෙන්ම පිස්සුවකි.

(Image: bapam.org.uk)