උසස් පෙළ විභාගයෙන් වැඩිම ලකුණු ලබා, ලංකාවේ වෛද්‍ය පීඨ වලට ඇතුළත්ව වෛද්‍ය වෘත්තිකයින් බවට පත්වන්නේ කවර සමාජ ආර්ථික පසුබිමකින් එන්නන්ද?
සරසවි සිසුන් ගැන සමීප අත්දැකීම් ඇති බොහෝ දෙනෙකු දන්නා කරුණක් වන්නේ ගුරුවරුන් වැනි පහළ මධ්‍යම පාන්තික රැකියා කරන්නන්ගේ දරුවන් වැඩි වශයෙන් සරසවි වලට පැමිණෙන බවයි. වෛද්‍ය හා ඉංජිනේරු වැනි පීඨ ඉහළ මධ්‍යම පාන්තික පවුල් වල දරුවන්ටද ආකර්ෂණීය විකල්පයකි. කොළඹ වෛද්‍ය පීඨයේ ඉගෙනුම ලබන සිසු නියැදියක් විසින් 2013 සැප්තැම්බර්හිදී වාර්තා කළ ඔවුන්ගේ පවුල්වල ආදායම් ව්‍යාප්තිය මඟින් පෙන්වන්නේ බැලූ බැල්මටම පෙනෙන ඉහත නිරීක්ෂණය වැරදි නොවන බවයි.
මේ 374ක නියැදියෙන් 42%කගේ පවුලේ ආදායම රුපියල් 40,001-100,000 අතර වේ. මේ අයගෙන් වැඩි දෙනෙකු මවුපිය දෙපළම ගුරු, ලිපිකරු වැනි රජයේ රැකියා කරන පහළ මධ්‍යම පාන්තිකයින් ලෙස සැලකිය හැකිය. එසේ නැත්නම් පෞද්ගලික අංශයේ එවැනි රැකියා කරන්නන් විය හැකිය. තවත් 24%කගේ පවුලේ ආදායම රුපියල් 20,001-40,000 අතර වේ. බොහෝ දුරට මේ කාණ්ඩයට අයත් වන්නේ පවුලේ එක් වැඩිහිටියෙකු පමණක් රැකියාව කරන අය විය හැකිය. දෙදෙනාම රැකියා කරන අයද මේ ආදායම් සීමාවේ සිටින්නට පුළුවන. මේ අයද පහළ මධ්‍යම පාන්තිකයෝය. මේ අනුව, රජයේ වෛද්‍ය පීඨ වල රුපියල් 20,001-100,000 අතර ආදායම් ලබන පවුල් වල නියෝජනය 66%ක් පමණ වේ.
වෛද්‍ය පීඨවල රුපියල් 100,000 ඉක්මවූ ඉහළ ආදායම් ලබන පවුල් වල දරුවන්ගේ නියෝජනය 15%කි. මේ අය බොහෝ විට දොස්තරලා, ඉංජිනේරුවන්, ගණකාධිකාරීවරුන්, කළමනාකරුවන් වැනි වෘත්තිකයන්ගේ දරුවන් විය හැකිය. ඔවුන් සැලකිය හැක්කේ ඉහළ මධ්‍යම පාන්තිකයින් ලෙසය. ඉතා පහළ මට්ටමේ රුපියල් 20,000ට නොවැඩි ආදායම් ලබන පවුල් වල දරුවෝද කොළඹ වෛද්‍ය පීඨයේ උගනිති. ඔවුන්ගේ නියෝජනය 13%කි.
මේ කාලයේම වාගේ සංඛ්‍යාලේඛණ දෙපාර්තමේන්තුව මඟින් සිදු කළ ලංකාවේ ගෘහස්ත ආදායම් හා වියදම් පිලිබඳ සමීක්ෂණය අනුව ලංකාවේ ගෘහස්ථ ඒකකයක සාමාන්‍ය මාසික ආදායම රුපියල් 45,878කි. කොළඹ දිස්ත්‍රික්කය තුළ මේ සාමාන්‍ය අගය රුපියල් 77,723ක් වන අතර බස්නාහිර පළාතේ සාමාන්‍ය අගය රුපියල් 64,152කි. (බස්නාහිර පළාත හැරුණු විට ලංකාවේ පෝසත්ම දිස්ත්‍රික්කය සිතාගත හැකිද?)
කොළඹ වෛද්‍ය පීඨයට පැමිණෙන සිසුන් අතර බස්නාහිර පළාතේ නියෝජනය වැඩි බව උපකල්පනය කළ හැකිය. වෛද්‍යපීඨ සිසුන්ගේ පවුල් වල ආදායම් ව්‍යාප්තිය දෙස බැලූ විට පෙනෙන්නේ එය රටේ සාමාන්‍ය ආදායම් ව්‍යාප්තියට වඩා තරමක් වැඩි වුවත් එම තත්ත්වයෙන් සංඛ්‍යානමය ලෙස වෙනස් නැති බවයි. රටේ වෙනත් වෛද්‍ය පීඨ වල ආදායම් ව්‍යාප්තිය මීට වඩා තරමක් හෝ අඩු මට්ටමක පැතිරී තිබෙන්නට ඇති ඉඩකඩ වැඩිය.
ඉහත දත්ත අනුව, වෛද්‍යවරුන් ලෙස සේවය අරඹන බහුතරයකට මෝටර් රථයක් මිලදී ගැනීම වැනි සිය වෘත්තිය සඳහා 'නැතුවම බැරි අවශ්‍යතා' වෙනුවෙන් වන මූලික පිරිවැය පියවා ගැනීම මෙන්ම රටින් පිටතට සංක්‍රමණය සඳහා අවශ්‍ය මූල්‍ය ප්‍රාග්ධනය සොයා ගැනීමද විශාල අභියෝගයකි. එහෙත්, දිගුකාලීනව ඔවුහු සිය ඉලක්ක සපුරා ගනිති.
රජයේ වෛද්‍ය පීඨයකින් ඉගෙනුම ලබන සිසුවෙකුට වඩා අවාසිදායක තත්ත්වයකට මුහුණ දෙමින්, සැලකිය යුතු මුදලක් වැය කර පුද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාලයකින් උපාධියක් ගැනීමට පෝලිමක් ඇති වී තිබෙන්නේ එවැනි වියදමක් දැරීමෙන් පසුවද දිගුකාලීනව මේ වෘත්තියෙහි ලාභ ඇති බැවිනි.
(Image: )
